XXVIII konferencja z cyklu Fakty i fikcje w żywieniu człowieka

Wzbogacanie żywności, nazywane również fortyfikacją, jest jedną ze strategii optymalizacji sposobu żywienia poprzez uzupełnianie diety w deficytowe składniki odżywcze/pokarmowe w celu poprawy stanu odżywienia oraz zdrowia różnych grup populacyjnych. W ostatnich latach nastąpił dynamiczny rozwój rynku żywności wzbogaconej, co z jednej strony jest efektem odpowiedzi producentów na zwiększające się zainteresowanie konsumentów nowymi, innowacyjnymi produktami o działaniu prozdrowotnym, z drugiej zaś poprawą konkurencyjności produktów i uatrakcyjnieniem asortymentu. Mając powyższe na uwadze istnieje konieczność zoptymalizowania działań w tym zakresie.

Producenci żywności, konkurując na rynku żywności i dążąc do wzrostu pozycji swoich produktów, wprowadzają coraz więcej nowej żywności przeznaczonej do ogólnego spożycia, zawierającej dodatek witamin, składników mineralnych oraz innych związków o działaniu prozdrowotnym, takich jak: niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe, błonnik pokarmowy, bakterie fermentacji mlekowej, w tym szczepy probiotyczne, karotenoidy, polifenole, a także składniki roślinne, które mogą być atrakcyjne dla konsumentów ze względu na fakt podwyższania ich wartości odżywczej (prozdrowotnej). Aby przybliżyć szerszemu odbiorcy problematykę dotyczącą wzbogacania żywności, zarówno w aspekcie żywieniowym, zdrowotnym, jak i technologicznym, Polskie Towarzystwo Nauk Żywieniowych zorganizowało kolejną – XXVIII konferencję z cyklu „Fakty i fikcje w żywieniu człowieka” pod hasłem „Wzbogacanie żywności – potrzeba czy konieczność?”